Ruim 5.500 kilometer berkenbossen. En af en toe een stad, of een dorp. Wat een enorm land zeg, Rusland is op de kaart al een immens land, maar als je hier met de trein doorheen rijdt, realiseer je je pas echt hoe onmetelijk groot het is. Inmiddels hebben we de afgelopen dagen al 75 stops gehad. En hebben we met Nederland al een tijdsverschil van 6 uur opgebouwd. Op het moment dat ik dit schrijf is het hier kwart voor acht in de avond, bij jullie kwart voor twee in de middag. Nog een station en we gaan Rusland definitief verlaten.

Vanochtend hebben we de rit vanaf Irkutsk langs het Baikalmeer gemaakt. Daar reden we op enkele meters langs het meer oostwaarts, werkelijk een fenomenaal gezicht. Na driehonderd kilometer hebben we rond het middaguur de bocht naar het zuiden gemaakt. Nog zo´n 2.500 kilometer te gaan. We hebben zojuist Ulan-Ude verlaten. Het landschap verandert langzaam. De berkenbossen zijn inmiddels nergens meer te bekennen. Bergen, grasland en lage bosjes domineren het uitzicht. En ook nu nog steeds water. We rijden langs de rivier Selenga. Ook af en toe koeien en geiten. De boeren hier schijnen tevreden te zijn. Nog nergens hebben we hoeven te stoppen voor files. Geen boze boeren, geen protesten, geen blokkades van zandweggetjes, gewoon blijven boeren! Nog heel even en we arriveren in Nauski. De allerlaatste stop in Rusland. En dan Mongolië!

In de EU zijn we zo gewend om direct bij de grens door te rijden. Nee, hier is een stop van anderhalf uur gepland. Paspoorten controleren, uitgebreide grenscontrole en dan pas doorrijden. De Russische douane schijnt hier erg zorgvuldig te zijn. En als je denkt dat je er bent, dan komt er nog eens een paspoortcontrole van anderhalf uur, de Mongoolse douane. Maar dan gaan we ook echt Mongolië in. Roebels wisselen en gaan! Zowel Milou als ik zijn opgewonden over het vervolg. We zijn benieuwd wat die Mongolen voor ons in petto hebben! Op naar het Terelj National Park!